در معرفی ناشر از این کتاب آمده است: کمتر مردمی در جهان، جلوه‌های گوناگون فرهنگ و هنر خویش را در قرون و اعصار متمادی، از سپیده‌دم تاریخ تا روزگار ما، چنین زیبا و فریبا در گره‌های به‌هم‌پیوسته و رنگین تار و پود در برابر چشم مردم صاحب‌نظر قرار داده‌اند: فرش ایرانی تابلویی از شکوه چشم‌نواز و روح‌پرور باغ‌ها و بوستان‌هایی است که از گذشته‌های دور به‌نام کشور ما شناخته می‌شده و نشانه‌هایی از دیگر هنرهای ایران، چون نگارگری و صورتگری و حتی خوشنویسی، با ظرافتی شگفت‌انگیز در آن به جلوه‌گری درآمده است، چندان که در شرق و غرب عالَم، دست‌بافت‌های هنرمندان ایرانی، زینت‌بخش موزه‌ها و خانه‌های هنردوستان گیتی است.
کتاب «فرش و فرش بافی در ایران» در شش فصل تنظیم و تدوین شده است: انواع فرش دست‌باف (واژه قالی، ساختار و اسلوب گره‌بافی و گلیم زیلو)، مقدمه تاریخی، و فرش‌بافی ایران پیش از اسلام (قدمت قالی‌بافی، فرشپاره‌های پیش از هخامنشیان، قالی پازیریک، قالی ساسانی، مدارک و نمونه‌های غیرمنسوج، مدارک مکتوب، فرش بهارستان، گلیم‌بافی و زیلوبافی)،  فرش‌بافی پس از اسلام تا پایان سده ۹ ق (سده‌های نخستین اسلامی، سده‌های میانه اسلامی، فرش در مینیاتور و مدارک مکتوب فرش‌بافی در سده‌های نخستین و میانه)، عصر زرین فرش‌بافی («قالی‌های اردبیل»، قالی‌های گروه «سالتینگ»، سرآغاز و مراکز شکوفایی، مجموعه ۱۳ پارچه مقبره شاه عباس دوم، ارتقای جایگاه جهانی قالی ایران و زیلوبافی)، از دوره افشاریان تا عصر حاضر (عصر قاجار، نمایشگاه‌های بین‌المللی، شرکت‌های چندملیتی، رنگ‌های جوهری، دوره پهلوی و دوران جمهوری اسلامی) و فرش و دیگر دست‌بافت‌های عشایر (ویژگی‌های فرش‌بافی عشایری، اقسام دست‌بافت‌های عشایری، جوال، خرجین، خرجینه، خرجینک، گبه جاجیم)
گفتنی ست سیروس پرهام از بنیان‌گذاران این رشته فرش در ایران و از ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۹ نیز رئیس سازمان اسناد ملی ایران بود.
پرهام از پژوهندگان رشتهٔ فرش‌شناسی ایرانی است و در این زمینه تألیفات مهمی دارد و مدتی هم عضو هیئت مدیرهٔ موزهٔ فرش ایران بوده است.
کتب تألیفی او از جمله دستباف‌های عشایری و روستایی فارس در زمره کتب درسی و مرجع رشته فرش هستند.