این میلیاردر آمریکایی با فهمیدن ارزش هنری فرش به خوبی از آن حفاظت کرده بود و کارشناسان می‌گویند حتی یکبار هم کسی پایش را روی آن نگذاشته است.  او با دست داشتن در صنعت راهسازی و بانکداری فردی ثروتمند بود و بین سال‌های ۱۸۸۴ تا ۱۸۸۸ خانه‌ای بزرگ با ۳۴ اتاق برای خود و خانواده‌اش داشت.
وقتی چکش حراج سه بار روی میز خورد، مقام‌های ساتبی هم باورشان نمی‌شد که فرشی که قیمتی حدود ۹ میلیون دلار برای آن در نظر گرفته بودند به قیمت ۳۳/۸  میلیون دلار (یا به صورت دقیق ۳۳ میلیون و ۷۶۵ هزار دلار) به فروش رفته باشد. در حالی که همه در میان خبرهای رکوردشکنی حراج گم شده بودند و آن را با لبخند تعریف می‌کردند حتی ایرانی‌ها هم حواس‌شان نبود که یکی دیگر از آثار هنری کشورشان از دست یک موزه در واشنگتن حالا با فروش در حراجی به نقطه نامعلومی می‌رود که تا مدت ها دیگر ردی از آن نمی‌شود پیدا کرد.
این فرش مشهور با اندازه ۲/۶۷ در ۱/۹۶ متر و قدمتی بیشتر از ۳۶۰ سال به قیمتی بیشتر از سه برابر گرانترین فرشی که در جهان تاکنون فروخته شده به فروش رفته و هم حراجی ساتبی و هم فروشنده آن یعنی موزه کورکوران پول خوبی بابت آن به جیب زده‌اند. قبل از این رکورد گران‌قیمت‌ترین  فرش دستباف  متعلق به یک فرش دیگر ایرانی بود که در بهار ۲۰۱۰ در حراجی کریستی لندن به بهای ۹ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار فروخته شد. 
 مقام‌های حراجی  اعلام کرده‌اند برای این فرش قیمت حدودی ۵ تا ۷ میلیون دلار در نظر گرفته بودند و امیدوار بودند که آن را به قیمت ۹ میلیون به فروش برسانند. در هنگام حراج اما مشخص شد که خریدارانی وجود دارند که ارزش واقعی این فرش ایرانی را بهتر از مقام‌های حراج ساتبی می‌دانند.
۶ نفر حسابی مشتری خرید این فرش بودند و رقابت آنها قیمت فرش را به ۱۲ میلیون دلار رساند اما بعد از این قیمت تنها دو فرد ناشناس جدل برای خرید را ادامه دادند و در نهایت یکی از آنه ا به خواسته‌اش برای داشتن این اثر هنری ایران از دوره صفوی رسید.
مقام‌های حراج ساتبی نام خریدار را افشا نکردند. پنهان ماندن مشخصات خریدار از روندهای معمول در حراجی‌ها به حساب می‌آید و به ویژه به خاطر مسائل امنیتی مجموعه‌داران ثروتمند تمایلی به معرفی خود ندارند. به همین خاطر بیشتر خریدهای آنها به صورت تلفنی صورت می‌گیرد.  به همین خاطر رد یک اثر دیگر هنری ایران که مجموعه داران برای آن سر و دست می‌شکنند احتمالاً تا مدت ها ناپدید خواهد شد و دیگر کسی از آن خبر نخواهد داشت.
ویلیام کلارک در سال ۱۹۲۵ می‌توانست این فرش را  فروش برساند اما آن را به همراه فرش‌های دیگرش به موزه  کورکوران اهدا کرد تا از آنها پس از مرگش حفاظت شود. زمانی که او در سن ۸۸ سالگی درگذشت یکی از ۵۰ مرد ثروتمند آمریکا بود.  کلارک شاید اما فکرش هم نمی‌کرد که ۸۸ سال پس از مرگش موزه مورد اعتماد او برای کسب درآمد، آثار هنر ایران را به حراج بگذارد.
گفتنی ست کریستیز  یک بنگاه تجارت آثار هنری و یک خانه حراج اشیاء هنری با شهرت جهانی است. کریستیز دارای دفاتر اصلی در خیابان کینگ در لندن انگلستان و راکفلر پلازا نیویورک آمریکا است.